- چنانچه گلوكز پلاسما در حالت ناشتا (FPG) مساوي يا بالاتر از mg/dl 126 باشد فرد دیابتی است. در غياب علائم صريح هيپرگليسمي (پلي اوري، پلي ديپسي، پلي فاژي و كاهش وزن)، اين يافته بايد با تكرار تست در روز ديگر تاييد گردد.
- چنانچه علائم هيپرگليسمي موجود باشند و به علاوه گلوكز پلاسما در نمونه تصادفي مساوي يا بيشتر از mg/dl 200 باشد فرد دیابتی است.
- میزان گلوكز 2 ساعته پلاسما مساوي يا بيشتر از mg/dl 200 كه پس از خوردن 75 گرم پودر گلوكز حل شده در آب در خلال انجام تست OGTT تعيين شده باشد.
- ميزان HbA1C برابر يا بيش از 5/6 درصد.
چنانچه ميزان FPG يك بيمار بين mg/dl 125- 100 باشد اين شخص داراي اختلال در گلوكز ناشتا (IFG) بوده و به عنوان پره ديابتيك در نظر گرفته مي شود كه بسيار مستعد ورود به فاز ديابتيك مي باشد.
چنانچه ميزان گلوكز پلاسماي شخص، دو ساعت پس از مصرف غذا (در آزمايش 2hPP) بين mg/dl 199- 140 باشد، اين شخص داراي اختلال در تحمل گلوكز (IGT) ناميده مي شود كه باز هم يك وضعيت پره ديابتيك به شمار رفته و بسيار مستعد ورود به فاز ديابتيك مي باشد.