Cryoglobulins
کرایوگلوبولین ها ایمونوگلوبولین هایی هستند که در سرما (دمای oc 4) رسوب می کنند . خاصیت برگشت پذیری رسوب کرایوگلوبولین ها در درمای بدن آنها از دیگر پروتئین هایی که در سرما رسوب می کنند نظیر کرایوفیبرینوژن متمایز می کند .
طبقه بندی کرایوگلوبولین ها :
کرایوگلوبولین ها بسته به خصوصیات ایمونوگلوبولین موجود در آنها در یکی از سه دسته زیر قرار می گیرند:
Type I : تیپ یک کرایوگلوبولین ها شامل مونوکلونال آنتی بادی هاست که می تواند IgM-IgG-IgA باشد .
این پروتئین های مونوکلونال ممکن است بوسیله کلونی های بدخیم لنفوسیت B تولید شوند. کرایوگلوبولین های منونوکلوئال بطور شایع در مولتیپل میلوما، ماکروگلوبولینمی والدنشترم دیده می شود .
Type II: تیپ دو کرایوگلوبولین ها نوع مختلط یا mixed است که شامل هر دو نوع مونوکلونال و پلی کلونال آنتی بادی ها هستند . شایعترین نوع mixed cryoglobulin شامل یک IgM مونوکلونال RF+ است که با یک IgG پلی کلونال باند می شود . هپاتیت C ، سندرم شوگرن، و اختلالات لنفوپرولیفراتیو در ارتباط با این نوع ایمونوگلوبولین اند .
Type III : تیپ سه کرایوگلوبولین ها هیچگونه محتویات مونوکلونال ندارند و شایعترین کرایوگلوبولین در ارتباط با بیماری های بافت همبند نظیر آرتریت روماتوئید و لوپوس اند . غلظت اینها در سرم معمولاً پایین و زیر 10% است .
جدول 8 - طبقه بندی کرایوگلوبولین ها :
|
تیپ |
محتویات ایمنوگلوبولین |
سایر نکات |
|
I |
مونوکلونال |
سطوح بالایی دارند |
|
II |
مختلط( مونو-پلی کلونال) |
اغلب بصورت IgM-RF وجود دارد |
|
III |
مختلط پلی کلونال |
سطوح پایین (زیر 10%) دارند |
روش جمع آوری نمونه :
نمونهای سرمی که برای یافتن کرایوگلوبولین جمع آوری می شوند باید با دقت جمع آوری شوند تا از درست بودن عدد بدست آمده مطمئن باشیم . نمونه ها را نمی توان طی فلبوتومی معمولی و روتین جمع آوری کرد . آزمایشگاهی که نمونه ها را دریافت می کند باید به قدر کافی پیشرفته باشد تا بتواند آزمایشات را انجام بدهد . زیرا در برخی موارد حتی کرایوگلوبولین ها در دمای اتاق رسوب می کنند (oc 22) ، بنابراین جمع آوری نمونه باید در یک لوله Vacutainer باشد که از قبل تا دمای oc37 در یک حمام آب قابل حمل گرم شده است . این حمام می تواند یک جعبه Styrofoam پوشش دار کوچک یا یک ظرفی باشد که ترمومتر در داخل آن قرار دارد. خون بداخل لوله از قبل گرم شده کشیده میشود و سپس برای انتقال فوری به آزمایشگاه داخل حمام آب گرم قرار می گیرد . اگر نمونه ها به دمای oc 36 رسیده باشند شاید آزمایشگاه آنها را برگرداند .
به محض دریافت نمونه باید اجازه داد خون به طور کامل در درمای oc 37 منعقد شود.
این مرحله بدین منظور صورت می گیرد که همه پروتئین های قابل رسوب در سرما را در سرم نگه داریم و نه در لخته خون.
نمونه جمع آوری شده در یک سانتریفوژ گرم قرار می گیرد و سرم جدا شده در دمای oc4 نگهداری می شود . اگرچه تجمع رسوب کرایوگلوبولین ها بعد از 24 ساعت با چشم قابل دیدن است ولی نمونه ها معمولاً به مدت 72 ساعت در سرما نگهداری می شوند تا عدد درستی بدست آید . حجم رسوب کرایوگلوبولین ها در یک لوله شبیه لوله HCT نشان داده می شود و نتایج بصورت درصد حجم سرم بیان می شود . مقادیر بالا ممکن است به 10% > هم برسند ولی در مورد مقادیر پائین زیر 1% نمی توان عدد را به درستی تعیین کرد . متناوباً میتوان رسوبات را از سرم سرد سانتریفوژ کرد، شست و دوباره در بافر گرم معلق کرد . سپس مقدار پروتئین با اسپکتروفوتومتری تعیین می شود و مقادیر بر حسب (حجم سرم / mg ) بیان می شود .
تعیین تایپ کرایوگلوبولین ها :
بعد از تعیین مقدار، نوع کرایوگلوبولین را می توان بوسیله کانتر ایمونوالکتروفورز تعیین کرد. از آنتی بادیهای مخصوصی برای یافتن زنجیره های سنگین و سبک انواع کلاس های ایمنونوگلوبولین های ماژور (IgG-IgM-IgA) استفاده می شود .
وجود زنجیره های سبک کاپا و لاندا به همراه یک ایمونوگلوبولین در رسوبات، مونوکلونال بودن آن را نشان می دهد . یافتن RF+ در رسوبات کرایوگلوبولین (تست شده تحت شرایط گرم ) اغلب در دسته بندی مفید است .
مقادیر نرمال :
مقادیربدست آمده معمولاً منفی اند یعنی کرایوکریت مساوی یا کمتر از یک درصد یا کمتر از mg/ml 80
ارتباطات بالینی :
کرایوگلوبولین ها در یک گسترده وسیعی از اختلالات دیده می شوند شامل : عفونت(اندوکاردیت عفونی، هپاتیت، EBV، سفلیس)اختلالات اتوایمیون (PAN , RA,SLE ، شوگرن،اسکلرودرمی، کاوازاکی)، اختلالات لنفوپرولیفراتیو (مولتیپل میلوما، لنفوما، والدنشتروم ، ماکروگلوبولینمیا) و سندرم هیپرویسکوزیتی و یا اینکه ممکن است ایدیوپاتیک باشد (essential mixed cryoglobulinemia) . مهترین سندرم بالینی همراه با کرایوگلوبولینمی، نفریت و واسکولیت جلدی است . essential mixed cryoglobulinemia ممکن است نشان دهنده یک گلومرولونفریت حاد باشد و بیماران با گلومرولونفریت حاد را باید از لحاظ وجود کرایوگلوبولین در سرمشان غربالگری کرد . کرایوپروتئین ها در بیوپسی های کلیه نمای ویژه و منحصر به فردی را نشان می دهند و معمولاً تشخیصی هستند.
واسکولیت جلدی یا پورپورای قابل لمس بویژه در انتهاهای اندام تحتانی می تواند کرایوگلوبولینمی را مطرح کند . بیوپسی از راش ها بطور شایع یک واسکولیت لوکوسیتوکلاستیک را نشان می دهد. اخیراً رابطه ای بین عفونت ویروس هپاتیت C با تیپ دو mixed cryoglobulinemia گزارش شده و این عفونت ویروسی می تواند باعث بروز بیماری در افرادی شود که تصور می شده بیماری آنها ایدیوپاتیک یا اولیه بوده است .
اندیکاسیون اندازه گیری کرایوکلوبولین ها :
تست کرایوگلوبولین باید در بیمارانیکه شک به کرایوگلوبولینمی داریم مد نظر باشد (یعنی در بیماران با پورپورای قابل لمس و یک بیماری سیستمیک) یا آنهایی که دلیلی برای گلومرولونفریت حادشان نداریم همینطور برای پدیده رینود شدید، واسکولیت جلدی و یا سندرم هیپرویسکوزیته ای که دلیلی برای آنها نداریم .