ایمنوگلوبولین ها (IgG ,IgA ,IgM,IgE )

توصیف : ایمنوگلوبولین ها آنتی بادی های سرم هستند که توسط پلاسماسل ها تولید می شوند و جزء مهم پاسخ ایمنی همورال می باشند . اندازه گیری ایزوتایپ های مختلف ایمنوگلوبولین های سرم (igG ,IgA ,IgM,IgE ) ممکن است در انواع نقص ایمنی ، عفونت ها ، آلرژیک و بیمارهای لنفوپرولیفراتیو مفید باشند .

روش : ایمنوگلوبولین های سرم به طور رایج به وسیله روش های ایمونولوژیک مخصوص مثل ELISA اندازه گیری می شوند .

مقادیر طبیعی : غلظت ها ممکن است بر حسب آزمایشگاه و روش های مخصوص که استفاده می شود مختصر تفاوتی داشته باشد . اما در کل مقادیر نرمال ایمنوگلوبولین های سرم در بزرگسالان سالم به این ترتیب می باشد .

550-1900 mg/dl :  IgG

IgM: 50-150 mg/dl

IgA: 60-350 mg/dl

IgE به طور معمول به مقادیر خیلی کمتری وجود دارد .

غلظت ایمنوگلوبولین های سرم به میزان رشد ، ژنتیک و فاکتورهای محیطی بستگی دارد و در این بیان آنچه از همه مهمتر است سن می باشد .

 IgG ساخته شده توسط مادر از جفت عبور می کند که شروع آن از سه ماهه اول رشد جنین می باشد . در موقع تولد، این سهم مادر از IgG قطع می شود و سطح IgG کل به آهستگی کاهش پید امیکند تا اینکه در 6-4 ماهگی IgG مربوطه که توسط نوزاد ساخته میشود افزایش می یابد . سطح ایمنوگلوبولین ها در کودکی افزایش پیدا می کند و معمولاً در سن 12 سالگی به غلظت بزرگسالان می رسد .

مقادیر غیر طبیعی : مقادیر بر حسب وضعیت بالینی ، درمانی و ایزوتایپ متنوع هستند .

IgE : به خاطر غلظت خیلی کم IgE در افراد نرمال( که ممکن است غلظت سرمی اصلاً IgE قابل اندازه گیری نباشد ) در روش های متداول سنجش به آن اهمیتی نمی دهند .

غلظت IgE سرم مرتبط با وضعیت آلرژیک از قبیل رینیت آلرژیک ، آسم، بیماری آتوپیک پوست ، شوک آنافیلاکسی و بعضی از آلودگی های انگلی افزایش پیدا می کند. به هر حال تعیین IgE ویژه برای آنتی ژن مخصوص در ارزیابی بیماران با بیماری آلرژیک نسبت به اندازه گیری IgE کل از اهمیت بیشتری برخوردار است .
آنتی ژن ویژه IgE ( Antigen-specific  )  با تست های In vivo  مثل تست خراش پوستی که برای آلرژن ها به طور ویژه استفاده می شود ، و یا به وسیله روش in vitro  مثل تست radioallergosorbent  مشخص گردد .

IgM : IgM  به طور معمول به صورت مولکول های بزرگ و سنگین پنتامتر در گردش خون می باشد . وتماماً در عروق باقی می ماند و از جفت عبور نمی کند .

در جواب چالش (Challenge  ) آنتی ژن، این ایمنوگلوبولین ها سریع تر ساخته می شوند .کاهش سطح IgM ممکن است در عفونت های مختلف یا اختلالات اتوایمیون که در آن تحریک پلی کلونال صورت می گیرد ، افزایش  مونوکلونال IgM در نئوپلاسم های پرولیفراتیو سلول هایB  ،ماکروگلوبونیمی والدن اشتروم دیده می شود.  به خاطر اندازه بزرگ آنها مولکولهای  ، IgM تجمع پیدا میکنند و بر ویسکوزیته پلاسما تاثیر می گذارد و باعث نشانه های کلینیکی بیشتری نسبت به سایر ایزوتایپ های ایمنوگلوبولین می شود . آنتی بادی هایی IgM که از نظر کلینیکی مهم هستند فاکتور روماتوئید و گروه های خونی ABO  عمل می کنند.

IgA : غلظت سرمی  IgA بازتاب دو ایزوتایپ می باشد : IgA 1و. IgA 2  اگر چه اینها تقریباً به طور مساوی در سرم وجود دارند.

  IgA 1 ایزوتایپ اصلی IgA  است که در سطوح مخاطی ترشح می شود . این ترشح جزء مهم پاسخ ایمنی به پاتوژن هایی است که در سطوح مخاطی حضور دارند . سطوح IgA  سرم ، ممکن است وضع عملکردی پاسخ مرتبط به IgA  را منعکس نکند . حقیقتاً غلظت سرمی IgA  پایین تر از کمترین حد نرمال که شایعترین اختلال هومورال سیستم ایمنی است ، در یک از هر 700 نفر دیده می شود .

اگر چه تعداد زیادی از بیماران بدون علامت هستند ، کاهش سطح سرمی IgA  ممکن است در افراد نقص ایمنی دیده شود مثل افراد با انواع CVID .

IgG : تقریباً به یک اندازه در فضای داخل عروقی وخارج عروقی وجود دارد و قریب به 80% ایمنوگلوبولین در گردش را شامل می شود و مهمترین ایزوتایپ ایمنوگلوبولین در پاسخ ثانویه ایمنی می باشد . کل IgG سرم نماینده  چهار زیر مجموعه (IgG 4, IgG 3 ,IgG 2, IgG1)  می باشد . که به ترتیب کاهش غلظتشان در سرم نرمال ترتیب بندی شده اند .

بنابراین کاهش ایزوله IgG1  بصورت کاهش IgG کل ( همچنین به صورت کاهش جزء گاما در الکتروفورز پروتئین های سرم)  تظاهر میکند. به عکس ممکن است کمبود اجزاء IgG 4, IgG 3 با سطح نرمال IgG  کل ماسکه شود .

فاکتورهای مخدوش کننده : گذاشتن نمونه در دمای اتاق برای ساعت ها ممکن است ایمونوگلوبولین را کمتر نشان بدهد . رادیو تراپی ، کموتراپی ، و دوزهای زیاد کورتیکواستروئید نیز ممکن است سطوح پایین تر ایمونوگلوبولین را نشان دهد .

موارد استفاده : تعیین مقدار کمی ایمونوگلوبولین سرم (IgG ,IgA ,IgM ) برای ارزیابی ابتدایی بیمار با شک به نقص ایمنی هومورال ،مناسب است . اگر این مقدار نرمال باشد و شک قوی به نقص ایمنی همورال داشته باشیم ممکن است لازم شود که ساب کلاس های IgG یا تیترهای آنتی ژن مشخص گردد .( برای مثال تیترهای سرمی آنتی بادی ضد پنوموکوک در بیماری که به طور اختصاصی واکسینه شده است).همینطور این تست در تشخیص بعضی پاراپروتئینمیها مثل
 مولتپل میلوما و بیماری ماکروگلوبولینیمیای والدن اشتروم استفاده می شود .